3

Postanowiłam poruszyć temat zachowania się w stosunku do chorych osób. Nikt nie może za to, że urodził się z wadą wymowy, wzroku albo, że cierpi na chorobę genetyczną. Oczywiście nie każdy oczekuje od nas współczucia, ale z pewnością nie jest mu miło, gdy zostanie wyśmiany.

Często słyszy się jak dzieci rzucają tekstami: ty downie. Nie rozumiem dlaczego tak robią, dla lansu? No to niech przestaną, bo swojej inteligencji tym nie udowodnią. Myślę, że powinno się bardziej uświadamiać dzieci, już od najmłodszych lat "z czym to się je". Może nie dochodziło by do takich sytuacji.

Podoba mi się, że ludzie nie zostają obojętni na marzenia najmłodszych i tworzą fundacje. Sama miałam okazję pomóc w spełnieniu marzenia pewnego niepełnosprawnego chłopca. Nawet nie wyobrażacie sobie jakie to uczucie, gdy zobaczycie niedowierzanie w oczach swojego małego znajomego. Czasami brakuje im już  nadziei na to, że kiedykolwiek zobaczą swojego ulubionego piosenkarza, tancerza albo porozmawiają z autorką najlepszej według nich książki.

Zakładane są też specjalne hospicja, gdzie wolontariusze pomagają osobom starszym w codziennym życiu i umilają im czas chociażby przez rozmowę.

Także po różnych wyjazdach edukacyjnych, gdzie spotykamy się z chorymi ludźmi zachowanie niektórych osób radykalnie się zmienia. Rozumieją, jak bardzo krzywdzili swoim zachowaniem kogoś, kogo nie znali.

Temat długi, ale wpis krótki. Myślę, że może oddziała w pewien sposób na kogoś, ktoś przemyśli swoje zachowanie i zada sobie pytanie, czy na pewno był fair w stosunku do innych.